Je bent hier leest heerlijk weg, met de typisch Engelse humor, die Nicholls als geen ander op papier weet te zetten. Ook laat hij de wandeling zelf echt tot leven komen. Je kunt bijna verdrinken in de prachtige landschappen, maar zeker ook hopeloos verzuipen in de Engelse regen. Alleen al hierom is dit boek het waard om gelezen te worden, want voor het plot hoef je dat niet te doen. Je ziet van mijlenver al aankomen hoe dit verhaal gaat eindigen. 

De thema’s ‘eenzaamheid’ en ‘alleen zijn’ staan centraal in dit werk. Marnie en Michael tasten in het verhaal de balans hiertussen af en de verbinding die ze uiteindelijk vinden, zorgt bij beide personages voor enorme ontwikkelingen. Nicholls is meester in het beschrijven van persoonlijke groei, maar paradoxaal genoeg missen de personages wat diepgang en dat maakt het soms lastig om je met ze te identificeren. 

Je bent hier is een boek dat je op twee manieren kunt lezen: enerzijds is het een leuke romance, die zich afspeelt in een prachtige omgeving en vanwege het gebrek aan plot is het daarom een ideaal vakantieboek, zij het een beetje saai. Anderzijds kun je dit boek lezen als een diepgaand verhaal over gekwetste mensen die hun eenzaamheid uit ‘kruipen’ en stilletjes aan de verbinding weer durven aan te gaan. Wanneer je het op die manier leest, is het een prachtig boek. En anders moet je gegarandeerd een paar keer lachen om die heerlijke Britse humor.